DANMARK HER KOMMER VI.

Danmark her kommer Vi!!

Aan dit taaltje zullen jullie de komende tijd wel moeten gaan wennen, anders wij wel.

Knekkebrud mot smeurkues, veel anders gaat het niet worden, maar dan in het echt.

Met een beetje oefenen kom je er vanzelf uit….

Men endnu en uge eller 5 og så er det dengang igen. Bunterne løs og vind i sejlene og op mod nord. Vi ses. Der er forskellige muligheder, og vi bestemmer, hvornår vi forlader. Vejret er vores guide, så længe det er i retning af Danmark, Fordi ellers har vi de forkerte kort. 

Oké, ik zet de vertaling er onder:

Maar goed, nog een week of 5 en dan is het weer zover. De trossen los de wind in de zeilen, op naar het noorden. We zien wel. Er zijn verschillende mogelijkheden om daar te komen en we beslissen op het moment dat we vertrekken. De wind is onze gids, als ie maar wel richting Denemarken staat, want anders hebben we verkeerde kaarten.

De zeilen zijn gecontroleerd en hersteld waar nodig, de lijnen zijn gewassen en ruiken heerlijk naar de Persil en zijn weer door de mast getrokken.

Dat was nog wel even een dingetje, goedkoop is duurkoop.

Ik had 2 te dunne hulplijntjes door de mast getrokken om 2 vallen er uit te halen en te kunnen wassen. Voor de andere vallen had ik een dikkere hulplijn getrokken, maar die was op. Gevolg gebroken hulplijntjes. De restanten waren zelfs bij de buurman om de windrichtingaangever gewaaid en gedraaid. Die stond dus vast, door mijn toedoen.

Zondag 7 april. Het was een mooie lentedag. Tja, dan word je de mast in gekeken en kruip je met een stukje fietsketting aan een lijntje naar boven.

Daar aangekomen friemel je dat over een katrol heen om het naar beneden te laten zakken. Aan de binnenkant van de mast, wel te verstaan.

Lia, voor mij gezien, beneden op het dek met een haakje, ook aan het friemelen om de fietsketting uit mast te krijgen te trekken.

Gelukkig was ik 15 meter van haar verwijderd en kon dus niet verstaan hoe lief ze mij vond. Na verloop van tijd lukte het haar om de fietsketting door de mast naar buiten te krijgen en prees ik haar de hemel in, ik had gelukkig 15 meter voorsprong.

Daarna met wat hulp van de buurman, die van de windrichtingaangever, waar ik dus ook nog voor in de mast moest, ook weer 15 meter, lukte het ook om de 2^e lijn door de mast te krijgen. Een kleine 1.5 uur later was alles dan wel weer gelukt. Ook een koudje opgelopen op die mooie lentedag.

15 meter boven het water waait het iets anders. Dus een paar dagen later, blaffen als een zeehond. De rest vertel ik niet, want dat hoort gewoon bij griep en die details bespaar ik jullie.

In het Deens: snot koldt, hovedpine, sprøjt...( de rest zeg ik niet, kan echt niet in een blog)

O, en we zijn ook nog aan het verhuizen. De boot gaat gebruikt worden als ons onderkomen voor de komende tijd. Dus die is volgeladen met niet alleen spullen voor de reis naar de Oostzee. Dan wordt het wel een beetje krap. Gelukkig kunnen we ook nog gaan logeren bij vrienden op 13 hoog. Dus het blijft wel waaien. Want dat weet ik nu. Als het zachtjes waait op het dek, waait het boven in de mast een stuk harder.